LA SOLEDAD DE LOS NÚMEROS PRIMOS

En una clase de primer curso Mattia había estudiado que entre los números primos hay algunos aún más especiales. Los matemáticos los llaman números primos gemelos: son parejas de números primos que están juntos, o mejor dicho, casi juntos, pues entre ellos media siempre un número par que los impide tocarse de verdad. Números como el 11 y el 13, el 17 y el 19, o el 41 y el 43. Mattia pensaba que Alice y él eran así, dos primos gemelos, solos y perdidos, juntos pero no lo bastante para tocarse de verdad.» Esta bella metáfora es la clave de la dolorosa y conmovedora historia de Alice y Mattia. Una mañana fría, de niebla espesa, Alice sufre un grave accidente de esquí.  Si la firmeza y madurez con que este joven autor desarrolla el tono narrativo impresiona y sorprende, no menos admirable es su valor para asomarse sin complejos, nada más y nada menos, a la esencia de la soledad.

Este es el trailer... 

Club de lectura adultos

Hoxe tivemos unha nova reunión nela falamos de moitos libros tales como:

club abril - Movie Maker

 PRÓXIMA REUNIÓN 21 DE MAIO. LECTURA: CRÓNICA DE UNA MUERTE ANUNCIADA.

EL PRINCIPE DE LA NIEBLA

El nuevo hogar de los Carver está rodeado de misterio. En él aún se respira el espíritu de Jacob, el hijo de los antiguos propietarios, que murió ahogado. Las extrañas circunstancias de esa muerte sólo empiezan a aclarar con la aparición de un diabólico personaje: el Príncipe de la Niebla, capaz de conceder cualquier deseo a una persona a un alto precio...

Concurso de fotografía

Chegou o 23 de abril e con el un día de festa e celebración na nosa biblioteca. Ademais de decoracións, doces e agasallos, adxudicamos os premios do concurso de fotografía. Temos que destacar a calidade dos traballos presentados e a dificultade da toma de decisión final. 

Aquí vos deixamos as dúas obras ganadoras para que xulguedes vós mesmos. 

Os nosos parabéns a 

Celia Manzorro e Anaïs Cornado,

Chapeau!

Primeiro premio

                                             Celia Manzorro, Nobody compares

Segundo premio

Anaïs Cornado, Cup of tea

Adeus a García Márquez

Adeus a Gabriel García Márquez.

Dentro da enorme explosión de talento narrativo que supuxo o chamado “boom latinoamericano”, quizais non sexa inxusto considerar a García Márquez a figura máis destacada dunha verdadeira pléiade de escritores de altísimo nivel (Carpentier, Borges, Asturias, Vargas Llosa, Cortázar e moitos máis). Abandeirado da corrente coñecida como “realismo máxico”, foi galardoado en 1982 co premio Nobel de literatura. Da súa imaxinación naceron novelas e relatos breves que, sen dúbida algunha, figurarán sempre entre as mellores creacións en lingua castelá:

Cien años de soledad

El otoño del patriarca

El coronel no tiene quien le escriba

Los funerales de la mama grande

El amor en los tiempos del cólera

La triste e increíble historia de la cándida Eréndira y su abuela desalmada

Del amor y otros demonios

Déixanos nun mes de abril, como fixeron Cervantes ou Shakespeare.

Aire Negro

Cando o doutor Vítor Moldes comeza a traballar na clínica psiquiátrica Beira Verde, ten como primeira paciente a Laura Novo, unha muller coa memoria borrada, que ocupa as horas do día en escribir de xeito compulsivo o seu nome, aferrada a el coma se fose o único resto dalgún naufraxio emocional. Mediante unha terapia innovadora, o doutor consigue que a paciente abandoe a súa prisión interior e comece a lembrar o seu pasado. «Escríbao todo, reviva outra vez o que pasou. Escriba o que non é capaz de expresar con palabras en voz alta. Así irán collendo sentido as lembranzas que agora permanecen enmarañadas na súa memoria.» O doutor conseguirá que Laura rememore todo o que lle sucedeu nos meses anteriores, cando unha escura sombra parecía ameazar a súa vida. Ningún dos dous podía imaxinar que lle estaban abrindo a porta a unha realidade terrible, ao esqueceren que por baixo da tranquilizadora superficie da vida os terrores máis fondos agardan a ocasión propicia para destruírnos.

Abril, o mes do libro e da lectura

Chegou o mes de abril e con el promesas de augas mil (é que non tivemos abondo?), pero tamén de libros e plácidas lecturas nos días de vacacións que se aveciñan.

Na biblioteca queremos celebrar este mes tan especial organizando ou colaborando na realización de diferentes actividades:

1. Lembrade que temos un concurso de fotografía aberto (a data límite de envío é o 22 deste mes).

2. Contaremos coa visita sorpresa dun escritor.

3. O mércores 30 teremos entre nós a Jorge Mira, a quen escoitaremos falar de curiosidades científicas varias.

4. Haberá unha sorpresa para @s que vos animedes a pasar pola biblioteca o mércores 23.

Non faltedes!

E agora entre nós, sabedes por que o Día Internacional do Libro é o 23 de abril e non calquera outro?

Aquí tedes unha breve explicación:

O 23 de abril de 1616 enterraban en Madrid a Miguel de Cervantes Saavedera, sen dúbida, o máis importante escritor en lingua castelá de todos os tempos. Dez días máis tarde, o 23 de abril de 1616, choraban en Londres a morte do senlleiro dramaturgo William Shakespeare.

Uuu, como é iso? O 23 de abril e 10 días máis tarde, outra vez o 23 de abril? Pois ben, non nos equivocamos.

Ocorre que na Inglaterra do século XVII aínda se rexían polo calendario xuliano –o que Xulio César encargara ao astrónomo greco-exipcio Sosíxenes. Porén, ese calendario tiña un problema: cada ano duraba once minutos e catorce segundos máis que o ano astronómico real. Parece un desaxuste pequeno, pero conforme pasaba o tempo, a diferenza non paraba de medrar e o caos acadou tal magnitude que no século XVI o papa Gregorio XIII promoveu unha nova reforma do calendario que eliminase os días sobrantes, que daquela xa eran dez. Así se fixo e nos países católicos –España entre eles– a xente foise á cama na noite do xoves 4 de outubro de 1582 e ergueuse na mañá do venres 15 de outubro de 1582 (ese si que foi un cambio horario!). Non obstante, os países de confesión protestante ou ortodoxa seguiron rexéndose durante moito tempo polo vello calendario xuliano (Inglaterra, por exemplo, non adoptou o gregoriano ata 1752). Esa é a razón de que, aínda que entre a morte de Cervantes e de Shakespeare transcorreron 11 días, tomamos o mesmo día, o 23 de abril, para conmemorar a súa obra e celebrar o Día do Libro.

 Neste enlace tamén podedes ver un traballo sobre a historia do libro que expuxemos o curso pasado.

The murders in the rue Morgue

Se produce el  asesinato de dos mujeres, madre e hija, en un apartamento de una calle de París. Las primeras pesquisas que lleva a cabo la brigada de investigaciones no dan resultado para esclarec

er los hechos. Finalmente se hace cargo del asunto un detective aficionado, Dupin quien tras intensa y brillante investigación, ofrece una explicación extraordinaria.